تجمع اعتراضی در چهارشنبه 26 اردیبهشت در کازرون توسط نیروهای سرکوب حکومت اسلامی بخون کشیده شد و کشته و زخمی بجا گذاشت.
خیزش کازرون ادامه خیزش دیماه 1396 در شکل نو و برای اعمال اراده جامعه شهروندی بر سرنوشت خود می باشد. حکومت اسلامی، پیگرد سیاست ویرانگرانه اسلامیزاسیون ایران، سعی دارد بافت فرهنگی، شهری و تاریخی کشور را تغییر دهد تا در یک ایران بدون هویت تاریخی- فرهنگی، کالای بنجل اسلام سیاسی را به جامعه ایرانی تحمیل کند.
هجوم بربرمنشانه و پیشاقرون وسطائی اسلام سیاسی در 39 سال گذشته با مقاومت ملی روبرو شده و اسلامگرایان نتوانستند سد مقاومت جامعه ایرانی را در هم بشکنند. مبارزات شهروندان کازرون نمودی از مقاومت یک ملت در برابر انحلال در اسلام سیاسی است. جنبش های اعتراضی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در سراسر ایران تشدید شده و حکومت اسلامی را بچالش کشیده و می کشند.
حکومت اسلامی به دلائل ایدئولوژیک، سیاسی، مذهبی و فرهنگی با خونریزی، جنایت و خشونت پیوند ناگسستنی دارد و هیچ گزینه ای جز سرکوب در برابر خیزش های مردمی ندارد.
از سوی دیگر برای ملت ایران هم راهی جز برداشتن سد حکومت اسلامی جهت دستیابی به آزادی، داد، دمکراسی، رفاه، پیشرفت و جامعه ای بدون تبعیض و استبداد شیخ و شاه ندارد.
مبارزات اکنون جامعه ایرانی با روشنگری سیاسی – فرهنگی امکان هدفمند شدن می یابند تا در فردای برچیدن حکومت اسلامی، تصورات روشنی از ایرانی آزاد، لائیک، دمکراتیک و دادمحور (سوسیال) در اذهان عموم نقش بندد.
خواست شهروندان کازرون و سایر شهروندان ایران در سایه اعمال خودمدیریتی لائیک دمکراتیک شهروندی در سطوح گوناگون محلی، شهری و استانی در یک نظام مبتنی بر جمهوریت، لائیسیته و دمکراسی با نظارت یک دولت لائیک دمکراتیک میسر می باشد.
نهادهای خودمدیریت لائیک دمکراتیک همان مهستان محلی، شهری و استانی هستند که ستون های دمکراسی در نظام پس از براندازی حکومت اسلامی را تشکیل خواهند داد.
