پس از خیزش خراسات، تظاهرات علیه گرانی به جنبش ملی ایرانیان برای برچیدن حکومت اسلامی ارتقاء یافت. شهروندان جان به لب رسیده از بیداد اسلامگرایان با شعارهای ساختار شکنانه بخیابان آمده و خواهان مرگ حکومت اسلامی، و برقراری استقلال، آزادی و جمهوری ایرانی شدند.
در آغاز اعتراضات مردمی، بر اساس مشاهدات من یک مورد شعار تظاهرات سکوت داده شد، که در موج تهاجم قدرتمند سیاسی به موجودیت حکومت اسلامی، محو شد. شعارهای مردم نشان می دهد که جنبشی ملی، لائیک، دمکراتیک و دادخواه آغاز شده که می تواند مطالبات معوقه (آزادی، دمکراسی، سکولاریسم و جمهوریت) دو انقلاب مشروطه و بهمن 1357 را متحقق سازد.
در این جنبش، شعار براندازی جمهوری اسلامی و آلترناتیو نظام نکبت بار موجود، بطور شفاف طنین انداخته است. این جنبش نتنها می خواهد حکومت اسلامی را به زباله دان تاریخ بفرستد، بلکه با شعار برقراری “جمهوری ایرانی” زیر چتر استقلال و ازادی ایران، مرزهای خود را با اسلام سیاسی (مدافعان انواع و اقسام حکومت اسلامی)، بازگشت نظام موروثی – سلطنتی، ایجاد حکومت های ایدئولوژیک چپ، نشان داده است.
مردم با برافراشتن پرچم جمهوری ایرانی (یک نظام دمکراتیک – لائیک و سوسیال)، جامعه ایرانی را به وحدت کلمه پیرامون این استراتژی سیاسی دعوت کرده و از لحاظ دوراندیشی و تشخیص نیاز جامعه ایرانی، از “اپوزسیون سیاسی” سبقت گرفته اند.
در شرایطی که “اپوزیسیون” پشت درهای سفارت های کشورهای خارجی و در پارلمان ها در انتظار کسب مجوز جهت تشکیل دولت در تبعید بوده و بخشی از فسیل های سیاسی قصد دارند با حمایت امریکا، عربستان و ترکیه در ایران نیرو پیاده کنند و جنبش مردمی را در خدمت اهداف خود هدایت نمایند، شعار “جمهوری ایرانی” نقش ارماتوربندی حافظ اهداف سیاسی جنبش را دارد.
در شرایط فقدان یک اپوزسیون ملی و لائیک دمکرات، ایجاد نهادهای خودمدیریت سکولار دمکراتیک در محلات، مناطق، شهرها و استانها، می تواند بیانگر اراده جنبش آزادی، دمکراسی مردمان بپا خاسته و نیز پادزهر مصادره جنبش توسط نیروهای ارتجاعی و فرصت طلبان باشد.
هنوز چهار روز از این جنبش نگذشته که رسانه های ارتجاع بیرون از حاکمیت، اخبار مطالبات این جنبش را سانسور می کنند. کسانی که ادعای مردمی بودن دارند و شعارهای جنبش را بازتاب می دهند، آلترناتیو مردم در این جنبش (استقلال، آزادی جمهوری ایرانی) را سانسور می کنند. این نیروها سانسورچیان نظام برآمده از انقلاب فردا خواهند بود؛ آنها را از لحاظ سیاسی رسوا کنید!
اما وظایف ما چیست؟
صدای آزادیخواهی و دادخواهی مردم باشیم.
مطالبات آزادیخواهانه، سکولار و سوسیال دمکراتیک انها را بازتاب دهیم.
ضروت ایجاد یک نظام لائیک – دمکراتیک را بیوقفه در جنبش موجود ترویج کنیم.
خطراتی که در کمین جنبش هستند را به باشندگان کشور نشان دهیم.
اهمیت سازماندهی و خودمدیریتی سکولار دمکراتیک (ایجاد مهستان های خودمدیریت در بطن جامعه) را مورد تاکید قرار دهیم.
سه عنصر استقلال، آزادی و جمهوری لائیک – دمکرات، مطالبات فوری هستند و در تبلیغ و ترویج انها کوتاهی نکنیم.
جامعه ایرانی را از لحاظ سیاسی – فرهنگی برای رای دادن به یک جمهوری سوسیال، دمکراتیک – لائیک در مجلس موسسان نظام نوین آماده سازیم و از پادوئی نیروهای ارتجاعی حذر کنیم.