کمیته نروژی صلح نوبل جایزه صلح نوبل 2017 را به «کمپین بین المللی برای از بین بردن سلاح اتمی(آیکن)» اعطا کرد. این جایزه تایید فعالیت های «آیکن» و در ضمن اعتراض علیه دولت ها و اتحادیه هایی از دولت هاست که در مسیر ممنوعیت سلاح اتمی و امحای آن مانع ایجاد می کنند. تصمیم کمیته نروژی صلح نوبل در تقابل با استراتژی اتمی اتحادیه نظامی اتلانتیک شمالی(ناتو) است. «آیکن» یک سازمان غیر دولتی است با شبکه ای از سازمان های وابسته در کشورهای مختلف که برای جهان بدون سلاح هسته ای کار می کند. این سازمان تلاش های گسترده ای در روشنگری افکار عمومی و فعالیت های تخصصی برای تصویب مقررات الزام آور بین المللی به عمل آورده است.
کمیته نروژی صلح نوبل، کمیته ای مستقل است. اما مستقل بودن آن به معنای غیر سیاسی بودن انتخاب هایش نیست. آلفرد نوبل در وصیت نامه اش برای جایزه صلح سه ویژگی را مشخص کرده است: 1-تلاش برای برادری بین ملت ها 2- کاهش و کنترل تسلیحات و 3-برگزاری و گسترش همایش های صلح. در سال های اخیر انتقادهایی متوجه نگرش حاکم بر کمیته صلح نوبل در انتخاب برندگان جایزه صلح نوبل گردیده است. مضمون انتقادها بر این نکته متمرکز می گردند که کمیته در گزینش هایش متاثر از رئال پولیتیک(=سیاست واقع گرایانه مطابق با منافع دولت ها)است و اصول سه گانه ای را که آلفرد نوبل بیان کرده، و کمیته مکلف به رعایت آن است را نادیده می گیرد. در چارچوب همین نگاه رئال پولیتیک است که ظریف وزیر خارجه جمهوری اسلامی و موگرینی هماهنگ کننده سیاست خارجی اتحادیه اروپا در عداد کاندیدهای صلح نوبل قرار گرفتند. خوشبختانه تلاش دولت هایی که می خواستند، وزیر خارجه یک دولت استبدادی و ناقض حقوق انسانی بر کرسی صلح نوبل بنشیند، با تصمیم هوشمندانه کمیته صلح نوبل به نتیجه نرسید. «آیکن» نهادی است آرمان گرا(ایده آلیست)، ایده آلش یک جهان بدون سلاح هسته ای است. پس از سال ها جولان دادن رئال پولیتیک ، این پیروزی هرچند کوچک آیده آلیست ها را بایستی به فال نیک گرفت. اهداف بزرگ با گام های کوچک آغاز می شوند.
احمد تاج الدینی
شنبه.07.اکتبر 2017