هنگام فرا رسیدن روز زن، همواره این پرسش در برابر ما قد علم می کند:
جنبش تبعیض ستیز و برابری طلبانه سیاسی، فرهنگی، حقوقی و اجتماعی زنان در چه مرحله ای قرار دارد و راه سپری کرده و چشم انداز آن کدامست؟ پاسخ به این مهم، نیاز به نوشته ای تحلیلی و تاریخی دارد و در بیانیه گرامیداشت روز جهانی زن، نمی توان پاسخ جامع به این موضوع بسیار مهم داد.
مبارزات زنان جهان از سطوح مختلف برخوردار است. در بخش هایی از جهان، جنبش زنان پیشرفت های درخشانی داشته ، و در کشورهای موسوم به جهان سوم، متاثر از شرایط سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی، زنان همچنان در اسارت هستند.
در ایران ما نظامی سرنوشت جامعه زنان را رقم می زند که خشونت و تبعیض را از مانیفست زن ستیز عصر بربریت اخذ می کند و در اشکال تحمیل حجاب، تحمیل کودک همسری، سنگسار، محرومیت از ابتدایی ترین حقوق انسانی و .. ، ایران را به زندان زنان تبدیل کرده است.
پس از استقرار حکومت اسلامی و یکدهه نسل کشی بیرحمانه در ایران، جامعه زنان نیز مانند سایر جنبش های اجتماعی، در شوک طولانی فرو رفت و مبارزات و مقاومت ها پراکنده و انفرادی بودند. سکوت ناشی از سرکوب ها و جنایت های نظام، در سال ۱۳۸۵ شکست.
اقدام درخشان حرکت یک میلیون امضاء علیه تبعیض جنسیتی، حرکت اجتماعی و مستقل کنشگران حقوق زنان بود که سال ۱۳۸۵ آغاز شد، اندیشه مبارزه علیه تبعیض را خانه به خانه تکثیر کرد و بذرهایی که کاشت، در مبارزات دختران خیابان انقلاب شکوفه داد. از آن پس، زنان اجازه ندادند و نمی دهند که آب خوش از گلوی حاکمان پائین برود. تا آنجاکه انقلاب زنانه را تهدیدی علیه خود می دانند.
ساختار حکومت اسلامی از لحاظ سیاسی، حقوقی و فرهنگی بر گرفته از مانیفست خشونت (قرآن) و مبتنی بر آپارتاید جنسیتی است و تضاد آشتی ناپذیر میان اسلام سیاسی و جامعه زنان آگاه وجود دارد. این تضاد با سرنگونی حکومت اسلامی حل خواهد شد.
ما هنگامی از روز زن سخن می گوئیم، تاریخ چهل و سه سال مقاومت زنان در برابر اسلامیزاسیون ایران برایمان تداعی می شود. و در این روز نمی توانیم از دلاورانی چون پروین اردلان، سپیده قلیان، نسرین ستوده و … نام نبریم و از آنها بعنوان افتخار جامعه و میهن مان یاد نکنیم.
زنان ایران در کوره مبارزه و مقاومت چهل و سه در برابر اسلامیزاسیون ایران، پولادهای آبدیده شده اند. آنها در تمام حوزه های فعالیت سیاسی، فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی، علمی و .. حضور درخشان دارند و آینده سیاسی ایران را بدون نقش برجسته زنان نمی توان تصور کرد.
جنبش زنان، همانند جنبش محیط زیست، جنبش کارگری، جنبش دانشجویی، جنبشی مستقل است، ضمن اینکه با حفظ استقلال خود، نقش تعیین کننده در سرنوشت جامعه و میهن مان دارد.
اگر جامعه سالم را سکه ای فرض کنیم، یک روی آن زنان و روی دیگر مردان هستند.
هنگامی جامعه مردان نه نقش ترمزکننده، بلکه دوش بدوش زنان حرکت کنند و زنان را بعنوان نیمه پراهمیت جامعه از همه لحاظ به رسمیت بشناسند، آنگاه می توان به آینده درخشان جامعه و میهن امیدوار بود.
جامعه زنان ایران، ستون تعیین کننده انقلاب سوم در ایران هستند؛ انقلابی که سیاست، فرهنگ و اخلاق تبعیض بنیاد حاکم را به گور خواهد سپرد.
شاد باش روز زن به جامعه زنان ایران
زنده باد همبستگی جامعه زنان ایران
زنده باد همبستگی جامعه شهروندی مان
برچیده باد حکومت اسلامی که نماد آپارتاید جنسیتی در ایران است.
تریبون جنبش شهروندی لائیک دمکراتیک ایران
www.tribuneiran.org
08.03.2022
