لاف از سخن چون دُر توان زد آن خشت بود که پُر توان زد
پیشگفتار:
از آنجا که نظام “جمهوری اسلامی ایران“ با توسل به زور، تزویر و جنایت :
› جنبش بزرگ مردمان ایران را برای کسب آزادیهای سیاسی سرکوب کرده،
› شیرازه‌ی مدنیّت، همبستگی‌های اجتماعی و روابط عمومی و طبیعیِ انسانها را به قهقرا کشانده،
› ثروتهای انسانی و محیط‌زیستیِ کشور را بربادداده،
› کشور ایران را در جهان به انزوا کشانده و تمامیت ارضی آن را متزلزل ساخته است،
ما هم‌پیمانان گرد هم فرا آمده‌ایم تا سهم خود را در فروپاشیِ این نظامِ جهل و جبّاریت ادا کرده و پس از آن، همراه با مردمان ایران نظمی انسانی و دموکراتیک برپا کنیم که جای ویژه‌ی خود را با صلح و سازندگی در میان ملل متمدّن و پیشرفته‌ی جهان، بازیابد.
بیشترینِ مخالفینِ حکومت اسلامی در درازای چند دهه‌ی گذشته در درون و بیرون از میهن‌مان، کنش‌های پیگیر و ارزشمندی برضد استبداد ملایان حاکم داشته‌اند. تاکنون هزاران هزار انسان آزاده در راستای بر پایی یک نظام مردم سالار جان فدا کرده‌اند. اما علیرغم وجود اصول ومبانی همسو آنان نتوانسته‌اند با اتّکا بر مشترکات خود و با حفظ سلایقِ آینده‌گرای خود به یک اتحاد عمل جبهه‌ای و پایدار دست یابند. جبهه‌ای که در راستای برکناری حاکمیت ستمگر و ارتجاعی حکومت اسلامی در ساماندهی یک آلترناتیو سیاسی، مردمی و ملی گام بردارد.
ما، هم‌میهنانی برخاسته از خاستگاه‌های گوناگونِ سیاسی، قومی و اندیشه‌وری با سلایق مختلف اما با باوری راستین به دموکراسی، حقوق بشر، استقلال و آزادی، رفاه، امنیت، عدالت اجتماعی و رفع تبعیض، با اعتماد بیکدیگر و با اتّکا بر اصول و مبانیِ مشترک زیر، پیمان بسته‌ایم که در راستای پیشبرد این آماج‌ها همّت گماریم و برای بوجود آمدن یک همگرایی و همبستگی ملی، مردمی و جبهه‌ای، بدور از اختلافاتِ تخریب‌آفرین فردی و فرقه‌ایِ متداولِ دهه‌های گذشته، با هم گام برداریم. مردمان ایران، رنگین‌کمانی تابنده از قومیت‌ها و تباری تاریخی با فرهنگی رخشا، پوینده و زاینده، که از هزاره‌های دیرین در غم و شادی در کنار هم و با هم در پهنه‌ی سرزمینی بنام “ایران‌زمین” که به‌همگان یکسان تعلق دارد، دارای تنها یک دشمن مشترک‌اند و آنهم حکومت ضدّ ملی و ستمگر اسلامی است . اولویت زمان، برکناری این ستمگران، جابران و انسان‌ستیزان است. حکومت‌گرانی که بنام خدا و ولایت بر مردمان ایران فرمان میرانند. در این راه دراز اما سرفراز و انسان‌گرا، با مهر و داد و مردمی، همراه شویم. دست همگان را از پیش با دلبندی میفشاریم.
اصول و مبانی همبستگی:
1- نفی کاملِ حکومت اسلامی ایران.
2- استقرار دموکراسی با الهام از منشور جهانی حقوق بشر، با تأکید بر جدایی دین از حکومت.
3- پاسداری از تمامیت ارضی ایران، با اتّکا بر ساختاری نامتمرکز، دمکراتیک و کثرت‌گرا برای اداره کشور(*).
پس از برکناریِ حکومت اسلامی ایران، باورمندان به اصول و مبانیِ فرازین، از کثرتِ نظرات در جمع خویش برای ساماندهی به نظام آینده‌ی ایران آگاهند و تأکید بر این دارند که هيچ نيرويى مجاز به جلوگيرى و يا حذف طرحى از سوى هم‌میهنان، برای پيشنهاد به مردمان ايران نخواهد بود. از آنجا كه منشور جهانی حقوق بشر پرتوافكنِ راه این همبستگی ملّی در دوران مبارزه و پس از بركنارىِ نظام جمهورى اسلامى است، همراهان با اعتماد و تعهد اخلاقى به يكديگر، با اراده‌ی همآهنگ مانع از پيدايش شرايطى مى‌شوند، ”تا انسان به عنوان آخرين چاره به طغيان بر ضد بيداد و ستم مجبور نگردد“. (منشور جهانی حقوق بشر)
(*): ارائه‌ی هر طرحی برای ساختار نظام آینده‌ی ایران فقط با تصویب مجلس مؤسسان-قانونگزار و یا همه پرسی- رفراندم رسمیّت می‌یابد.
02.03.2016
12.12.1394
امضا کنندگان: دکترحسن کیانزاد، عبدالرضا کریمی، پرویز ضرغامی، بهزاد صمیمی، جهانگیر لقایی، مهدی ذوالفقاری، وحید بدیعی، امیر معیری، مهدی زمانی
