تناقضاتی که انفجار یک بمب خبری درفضای سیاسی ایران به وجود آورده است!
پس از انتشار خبرو ویدئو های وزارت دفاع روسیه در ارتباط با استفاده از هواپیماهای جنگی این کشور از پاپگاه هوائی نوژه در همدان، برای بمباران اهداف خود در جنگ داخلی سوریه، شوک بی سابقه ای ناشی از انفجاز این بمب خبری، فضای سیاسی ایران را فرا گرفت. حکومت مدعی “نه شرقی و نه غربی” که زندگی هر جنبده مخالف خود را به اتهام وابستگی به قدرت های بیگانه، زیر نعلین بیرحمانه دستگاه های سرکوب له می کند، بر خلاف نص صریح قانون اساسی خودنوشته که اعطای پایگاه نظامی به قدرت های خارجی را حتی برای استفاده صلح آمیز منع می کند، در یک اقدام فوق سری و مخفیانه، پایگاه هوائی نوژه همدان را دراختیار نیروی هوائی روسیه قرار داده است. اجازه استفاده از پایگاه های نظامی ایران به روسیه که به قول علاالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس، مدت ها به دولت روسیه اعطاء شده از افکار عمومی مردم ایران و نیز مجلس اسلامی رژیم مخفی مانده بود.
علاالدین بروجردی رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در اولین واکنش خود دراین مورد گفت” استفاده از حریم هوایی و پایگاه نوژه (همدان) مدتی است که انجام میشود اما اخیرآ علنی شدهاست.” او درعین حال اعلام کرد که اعطای اجازه استفاده از پایگاه هوائی نوژه به تصویب “شورای امنیت ملی” رسیده و با تائید رهبررژیم جمهوری اسلامی عملی شده است.
حسین دهقان وزیر دفاع در اولین واکنش خود در ۳۰ مرداد اعلام می کند همکاری ایران و روسیه “بر اساس سیاستهای کلی نظام و با مصوبه شورای عالی امنیت ملی است.” او درپاسخ به اخطار قانون اساسی حشمتالله فلاحتپیشه، نماینده اسلام آباد غرب و دالاهو، در جلسه علنی مجلس در روز چهارشنبه، ۲۷ مرداد (۱۷ اوت)، که گفته بوئد: “براساس اصل ۱۴۶ قانون اساسی استقرار هرگونه پایگاه نظامی خارجی در کشور حتی برای استفاده صلح آمیز ممنوع است.” اعلام کرد که این تصمیم ربطی به مجلس ندارد. این در حالی است که حتی در سطح نمادین، مجلس نماینده مردم و منشاء قانون گذاری و نظارت بر اجرای قانون است. اما تردیدی نیست که اظهارات دهقان رسماً بدان معنی است که در رژیم جمهوری اسلامی نه قانون اساسی مبنا بوده و نه مجلس کاره ای است، زیرا رهبر و نهادهای تحت فرمان او مانند “شورای امنیت ملی” می توانند هر تصمیمی را در مورد سرنوشت مردم ایران اتخاذ کنند.
اما در برابرواکنش افکار عمومی ، سراسیمگی، دست پاچگی و ضدو نقیض گوئی مسئولان رژیم هر چه بیشتر خود را نمایان می سازد. حسین دهقان در اول شهریور می گوید که انتشار خبر توسط روس ها نشان از ” خودنمائی و بی معرفتی” آن ها بوده است. سخنگوی وزارت خارجه در دوم شهریور اعلام می کند که هواپیماهای روسی عجالتاً از پایگاه هوائی نوژه رفتند و شمخانی رئیس شورای امنیت ملی نیز تاکید می کند که «هواپیمای روسی قرار نبود بماند، امروز نرفت روز پنج شنبه رفت.» بدین ترتیب وزارت خارجه و شورای امنیت ملی اعلام می کنند که دیگر هواپیماهای روسی پایگاه هوائی همدان را ترک کرده اند، اما درهمان روز، لاریجانی رئیس مجلس اعلام می کند که استفاده هواپیماهای روسی از پایگاه همدان منتفی نشده است.
لاریجانی ضمن انتقاد از اظهارات حسین دهقان که مجلس در اعطای حق استفاده از پایگاه های هوائی کاره ای نیست می گوید: “لازم است به وزیردفاع این تذکر داده شود که نسبت به مجلس درست حرف نزدند. باید ادب حکمرانی را در این مسائل رعایت میکردند” اما بلافاصله همان سخنان وزیر دفاع را تکرار می کند که هواپیماهای روسی تنها برای سوخت گیری از پایگاه نوژه استفاده کرده اند و این امر نیازی به اجازه مجلس ندارد.
حق استفاده بمبافكنهاي دوربرد استراتژيك Tu-۲۲،جنگنده – بمبافكنهاي پيشرفته سوخو-۳۴ را نمی توان صرفاً به سوخت گیری کاهش داد، بلکه اعطای حق استفاده از پایگاه های هوائی ایران می باشد. کارشناسان نظامی برآن هستند که این بمبافكنهاي دوربرد استراتژيك- که در شمار بزرگترین بمب افکن های استراتژیک دنیا هستند- قادر نیستند در پایگاه های هوائی روسیه در سوریه نظیر لاذقیه و سایر پایگاه های هوائی مستقر شوند زیرا این پایگاها فاقد ظرفیت و تجهیزات لازم برای استقرار و ارائه خدمات به این هواپیماهای جنگی بسیار پیشرفته هستند.
واقعیت این است که اعطای اجازه استفاده از بمبافكنهاي دوربرد استراتژيك شکلی از اعطای پایگاه نظامی است که نشان دهنده اتحاد تنگاتنگ رژیم اسلامی با روسیه در دفاع از رژیم دیکتاتوری بشار اسد است. كيوان خسروي، سخنگوي “شوراي عالي امنيت ملي” این همكاريها را دارای ابعاد راهبری دانسته و تاکید می کند که بدون مشاركت جدی كشورهای مشاركتكننده و تبادل ظرفيتها و امكانات نمی تواند نتايج مطلوبی در پی داشته باشد. او اضافه می کند:” از آغاز اين همكاريها با جلسات، ديدارها و رفت و آمدهای متعددی كه در سطوح عالی سياسی، امنيتی و فرماندهان نظامی اين كشورها انجام شده است، تشريك مساعي دقيق و مناسبي با توجه به منافع مشتركي كه در اين همكاريها وجود دارد ميان سه كشور( جمهوری اسلامی، روسیه و سوریه) انجام شده است در اين چارچوب ظرفيتهای نظامی، اطلاعاتی، فرماندهی ، آموزشی و سرزمينی كشورهای عضو در اختيار اين همكاریها قرار گرفته است كه اين تبادل ظرفيت به تناسب پيشرفت در ميدانهای عملياتی انجام و متناسب با موفقيتها در طول همكاریها تصميمگيری میشود “.
بدین ترتیب مسئله نه سوخت گیری هواپیما بلکه همکاری هائی است که نه فقط ابعاد نظامی، اطلاعاتی، فرماندهی، آموزشی بلکه حتی سرزمينی دارد. اعطای پایگاه نظامی برای استفاده بمبافكنهاي دوربرد استراتژيك روسیه، که به خاطر “بی معرفتی” مقامات روس افشاء شده و مخالف نص صریح قانون اساسی خود نوشته رژیم و نیز مجلس اسلامی است، تنها سرکوه یخ امتیازاتی است که رژیم اسلامی را هر چه بیشتر در مرداب یک جنگ داخلی ارتجاعی فرو می برد. جنگ داخلی فاجعه باری که به یکی از پرتنش ترین کانون های بحران جهانی مبدل شده و کشور سوریه و مردم آن را به نابودی کشانده است. در شرایطی که کشور در چنبره رکود اقتصادی ویرانگری دست و پا می زند که به گفته مقامات جمهوری اسلامی حاصل آن میلیون ها بیکار، سقوط بخش مهمی از شهروندان به زیر خط فقر، حاشیه نشینی میلیون ها مردمی که فاقد سرپناه و نان شب هستند، رژیم جمهوری اسلامی میلیاردها دلار سرمایه را در تسلیح و کمک های مالی به دیکتاتوری خون ریز بشار اسد و متحدان آن ها نظیر حزب الله لبنان، فاطمیون، مدافعان حرم، زینبیون و دیگر دستجات مسلحی برباد می دهد که در بهترین حالت حاصل آن دفاع از یکی از بدنام ترین و خون ریزترین دیکتاتور های خاورمیانه است. آیا نظیر قمار هسته ای، مردم ایران محکوم هستند هزینه های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ماجراجوئی های رژیم را بپردازند؟ آن هم درشرایطی که چوب حراج زدن به استقلال کشور و به قول مقامات، دادن حتی امتیازات سرزمینی نیز به آن اضافه شده است. سرگیجه و تناقض گوئی های مقامات رژیم پس از انفجار بمب خبری اعطای امتیاز استفاده از پایگاه های نظامی کشور به روسیه، نشان می دهد که رژیم برای پیش برد این نوع ماجراجوئی ها و بازی با آتش تا چه اندازه در برابر فشار افکارعمومی شکننده بوده و مخالفت ها بهر شیوه ممکن واقعاً می تواند موثر باشد!