مبارزه با حکومت از سطح مبارزات کنشگران سیاسی، فرهنگی، هنری به کف جامعه شهروندی انتقال یافته است.
دیگر مخاطب حکومت اسلامی نه سیاسی کاران حرفه ای جدا از مردم ، بلکه شهروندان متشکل در نهادهای اجتماعی هستند.
بحران اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی، کف جامعه را در استانه انفجار قرار داده است.
معلمین، کارگران، بازنشستگان، اتوبوسرانان، ماشین داران، مالباختگان و .. برای حق خواهی به خیابان آمده اند.
اعتراضات شهروندان از لحاظ کمی ایرانشمول و گرچه کیفیت مطالبات صنفی هستند، اما مستعد سیاسی شدن و تهاجم به حکومت هستند.
حضور خیابانی از خاستگاه اقشار و طبقات می باشد و تنها در مواردی مشخص ترکیبی گشته است. برای مثال می توان به همبستگی بازنشستگان با معلمین، اتوبوسرانان با کارگران و .. اشاره کرد.
مبارزات ترکیبی که اقشار و طبقات زیر یک مطالبه مشترک گرد می آیند، چه هنگام رخ می دهد؟
قطع امید کامل از حکومت، همبستگی و همدردی اقشار و طبقات با یکدیگر و یافت آدرس ریشه دردهای مشترک، می تواند بستر تحول مبارزات پراکنده به جنبش همگانی و سراسری را مهیا سازد.
مبارزات کنونی در آستانه تغییر از اعتراضات به جنبش ترکیبی اقشار و طبقات اجتماعی است.
جویبارهایی که براه افتاده اند، در یک نقطه بهم خواهند رسید و رود خروشان جنبش اعلام موجودیت خواهد کرد.
در متن همگامی میدانی، تارهای پیوند جامعه شهروندی نمایان خواهند شد.
اگر امروز نیرومند بذرافشانی شود و ارزش های انسانی، میهندوستانه، آزادیخواهانه، دمکراتیک، لائیک و سوسیال در جامعه هضم گردند، کیفیت همبستگی اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی غنی تر ظهور خواهد کرد.
تریبون جنبش شهروندی لائیک دمکراتیک ایران
www.tribuneiran.org
30.01.2022
