رسانه ها از استعفای محمد جواد ظریف، وزیر خارجه آخوندهای ایران خبر دادند. کنارگیری ظریف نشان از بن بست هایی دارد که گلوی حکومت اسلامی را گرفته و راه تنفس آنرا دشوار کرده است. از یکسو جامعه ایرانی آبستن تلاطم های بزرگ برای تعیین تکلیف سیاسی و تاریخی با اسلام سیاسی می باشد، و از سوی دیگر کشورهائی که چهار دهه تهاجم سیاسی مذهبی – فرقه ای و دخالتگری های ویرانگرانه حکومت اسلامی را تحمل کرده بودند، اکنون کاسه صبرشان سر آمده و در جبهه ای جهانی در تدارک انتقامجوئی هستند.
ظریف، روحانی، خاتمی، موسوی و .. دکوراسیون بیرونی حکومت بربرمنشان پیشاقرون وسطائی، جنایتکارانی هستند که کوشش کرده و می کنند که سیمای پلید نظام حاکم را انسانی جلوه دهند. همه این دغلکاران که با اراده ولی فقیه مسئولیت گرفته بودند، به دلیل تناقض حکومت اسلامی با ابتدائی ترین نرم ها و ارزش های انسانی، از دایره بیرون رانده شده و مانند پوشک عوض شده ویا می شوند.
موضوع استعفاء ها، اخراج ها و سر به نیست کردنها در حکومت، یادآور این حکایت است که: از کسی پرسیدند که خرس علفخوار است یا گوشتخوار؟ پاسخ داد، بستگی به حال مزاجی او دارد. اگر کم بیاورد، مدفوع خود را هم میخورد. محمدجواد ظریف، روحانی، محمد خاتمی، موسوی و .. پس داده این نظام هستند که هنگامی نظام کم آورد، آنها را هم خورد ویا خواهد خورد.
اما جان مطلب اینجاست که؛ حکومت اسلامی فاز پایانی شکست دیپلماسی را تجربه می کند و بنظر می رسد که پس از افتادن ظریف، حکومت دیگر دولت صوری را از ویترین کنار خواهد گذاشت و برای دوره نچندان طولانی، حکومت نظامی عریان آغاز خواهد شد.
رژیم از ترس انقلاب ملی دمکراتیک و البته به بهانه دشمن خارجی، بسمت ایجاد حکومت نظامی عریان سمتگیری خواهد کرد. آنها مانند 40 سال گذشته علیه اسرائیل شعار می دهند. اما در کردار طناب ها را بر گلوی مردم سفت تر کرده و گلوله ها را بسوی جان به لب رسیده ها شلیک می کنند.
حضور اسد در تهران و تحولات سیاسی که در سطح منطقه و جهان در حال وقوع هستند، حکایت از ماجراجوئی های کثیف و فاجعه بار حکومت اسلامی و بازی با سرنوشت ایران و ایرانیان برای منافع اسلامگرایان دارد. سیاستی را که حکومت اسلامی آغاز کرده، به جنگی دیگر می انجامد. بنظر میرسد ایرانیان با یک انقلاب ملی – دمکراتیک و لائیک می توانند این روند فاجعه بار را متوقف کنند و خود و کشور را از ریل استبداد، بحران، جنگ و جنگ طلبی خارج سازند. چنین باد!
