٢٩ ژوئن ٢٠١۶ – واشنگتن پست در مقاله ای تحت عنوان “رییس جمهوری ترکیه به خاطر سرنگون کردن جنگنده روسی در سال گذشته از روسیه عذرخواهی می کند”*، چنین گزارش داده است:
رجب طیب اردوغان، رییس جمهوری ترکیه، روز دوشنبه از سرنگون کردن هواپیمای جنگنده روسی در نوامبر گذشته از روسیه عذرخواهی کرد و روسیه و ترکیه را به ترمیم روابط دوجانبه فرا خواند، روابطی که در پی حادثه مذکور حالت خصومت و دشمنی علنی به خود گرفته بود.
طی این حادثه، هنگامی که یک جنگنده اف- ١۶ ترکیه به هواپیمای سوخوی – ٢۴ روسی برفراز مرز ترکیه و سوریه شلیک کرد، یک خلبان روسی کشته شد. پرزیدنت ولادیمیر پوتین این عمل را “ضربه ای از پشت توسط شرکای تبهکاران تروریست،” توصیف کرد.
واشنگتن پست چنین ادامه می دهد:
سخنگوی مطبوعاتی اردوغان گفته است که روسیه و ترکیه “موافقت کرده اند که اقدامات لازم برای بهبود فوری روابط دوجانبه، به ویژه با توجه به بحران کنونی منطقه و ضرورت مبارزه مشترک علیه تروریسم، به عمل آورند”.
به درستی، مبارزه علیه تروریسم داعشی بدون کمک ترکیه راه به جایی نخواهد برد و هراقدام ترکیه در این زمینه، به ویژه در طول مرز ترکیه و سوریه، محکی برای صداقت آنکارا در پوزش و معذرت خواهی از روسیه تلقی خواهد شد.
ترکیه خود به ایحاد این کشمکش کمک کرده و می تواند با پایان بخشیدن به آن صداقتش را در پوزش خواهی به اثبات برساند
از طرفی، وزیر خارجه خود ترکیه، مولود داود اوغلو، در مقاله ای در واشنگتن تایمز فاش کرد، “ترکیه گزینه های مشترکی را با مشارکت نیروهای امریکایی در سوریه پیشنهاد کرده است… اما به شرط اینکه کردها جزیی از این برنامه نباشند…”*.
طبق اظهار داود اوغلو، عملیات مشترک واشنگتن و آنکارا در منبج، یک گذرگاه شناخته شده برای جنگجویان داعش و عبور محموله های اسلحه و مهمات از داخل ترکیه به قصد رقه، (پایتخت دولت اسلامی – م)، “جبهه دوم” موثری را در مبارزه فعلی برای راندن نیروهای داعش از مرزهای سوریه باز خواهد کرد”.
به سخن دیگر، خود دولت ترکیه اذعان می کند که جنگجویان، سلاحها و تجهیزات رزمی داعش از مرز ترکیه به قصد رقه عبور می کنند! آیا این سئوال برای صاحب نظران، رسانه ها، رهبران سیاسی و عامه مردم مطرح نمی شود که پس چرا دولت ترکیه، همراه با شرکای خلیج فارسش، اروپا و امریکا، صرفا به جای بستن مرزی که اساسا قلمرو ناتو به شمار می رود و منع حرکت نیروهای داعش پیش از اینکه بتوانند وارد سوریه شوند، به جنگ علیه نیروهای داعش در سوریه پرداخته اند؟
همین طور، آیا تعجب انگیز نیست که چگونه “دولت اسلامی” قادر است بدون شناسایی شدن در سطحی آنچنان وسیع نیرو و سلاح از قلمرو پیمان ناتو عبور دهد که سالها جنگی تمام عیار در سوریه و عراق و فراتر از آن را بتواند مدیریت کند؟
پاسخ به این پرسشها واقعیتهای نامطلوبی را برملا می سازد، ازجمله اینکه را حل برای برون رفت از کشمکشی که طی آن جنگنده روسی سرنگون شد و تعدادی از سربازان روسی هم در نبرد با داعش کشته شده اند، در سوریه نیست، بلکه در معبرهای حیاتی واقع در طول مرزهایی است که خلافت اسلامی را تغذیه نموده و سرپا نگه داشته است.
اگر ترکیه در عذرخواهی از ساقط کردن هواپیمای روسیه واقعا صادق است، باید هم چنین از تلفات سربازان این کشور درمبارزه با داعش در سوریه نیز متاسف باشد، زیرا این تلفات به دست نیروهایی است که طبق اعتراف خود مقامات عالیرتبه ترک، بطور مداوم از داخل ترکیه تسلیح، تقویت و تجدید نیرو می شوند. انتظار این است که تاسفی که در عذرخواهی اخیر پرزیدنت اردوغان ابراز شد در یک استراتژی شفاف در شکل بستن معابر لجستیکی، انبارهای سلاح و مهمات و مراکز آموزشی و سربازگیری داعش درست درآن طرف مرز سوریه، جلوه گر شود.
اظهار تاسف آسانست، اما اثبات آن دشوار
عذرخواهی صرف کافی نیست. ترکیه اردوغان باید هم چنین متعهد به تغییر رفتار پرخاشجویانه اش گردد و اقداماتی جدی در اصلاح مشی و رویکردش به عمل آورد، به ویژه هنگامی که چنین رفتاری حالتی نظام مند به خود گرفته است. فقط هنگامی که این ابراز “تاسف” به اقداماتی ملموس در جهت تغییر نقش خود از موضع تسهیل کننده ترور به سدی در برابر ترور تبدیل شود، می توان عذرخواهی آنکارا را پذیرفت.
تا آن موقع، دنیا حق دارد براین باور باشد که آنکارا صرفا در تلاش خنثی کردن پی آمدهای منفی اقدامات خودسرانه اش، از جمله تحریمها و روابط تیره شده اش با مسکوست، بدون اینکه هیچگونه تعهدی برای تغییر آنچه که خود ایجاد کرده، یعنی تروریسمی که هنوز از قبل او تغذیه می کند، بپذیرد.
* Turkish president apologizes for downing of Russian warplane last year
اولسون گونار تحلیل گر و نویسنده مستقر در نیویورک است و عمدتا برای نشریه اینترنتی نیو ایسترن آوتلوک مقاله می نویسد.
منبع:
http://journal-neo.org/2016/06/29/turkeys-apology-to-russia-to-be-tested-on-syrias-border/
ایرانگلوبال