مصطفی صالحی، از مبارزین صف مقدم “جنبش اقدام در خیابان” به جرم حضور در خیزش 1396 اعدام شد. جنایت حکومت اسلامی را مردم چگونه پاسخ خواهند داد؟ آیا حکومت مردم را به آستانه پاسخ اعدام با اعدام رسانده است؟
مصطفی صالحی از بازداشتشدگان اعتراضات دیماه ۹۶ سحرگاه روز چهارشنبه ۱۵مرداد (پنجم اوت) در زندان دستگرد اصفهان اعدام شد. حکومت اسلامی گوش شنوا برای شنیدن “نه به اعدام” ندارد و بی توجه به حق زنده ماندن صالحی ها، پویاها، کولبرها و … ، به خواست ملت ایران و جهانیان مبنی بر پایان سیاست سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام، در راه غارت، جنایت و خیانت در ایران، افسارگسیخته به پیش می تازد.
پرسشی که در برابر جامعه ایرانی قرار دارد این است که درس های آموخته شده از 41 سال التماس و درخواست عاجزانه ترحم از جنایتکاران حاکم کدام است؟
آیا سیاست پاسیویستی و تدافعی در برابر هجوم بیرحمانه رژیم اسلامی در شرایطی که جامعه ایران از پتانسیل عظیم خیزش ملی برخوردار است و می تواند در یک طوفان انقلابی، در کوتاه ترین زمان ممکن کلیت نظام و اراذل و اوباش حامی را به خاکستر سیاه بنشاند، شهروندان ایران همچنان جنایات حکومتی و رژیم جنایت پیشه را تحمل خواهند کرد و برای تحقق مطالبات خود به روش های مسالمت آمیز وفادار خواهند ماند؟
در این زمینه که حکومت اسلامی جامعه ایران را به قهر انقلابی جهت دفاع از هستی خویش هدایت نکند، تردیدهای جدی وجود دارد. حکومت اسلامی جامعه شهروندی را به گزینش”جنبش اقدام در خیابان” بعنوان آخرین چاره برای پایان دادن به جباریت، بربریت و توحش هدایت کرده و انقلاب را امری اجتناب ناپذیر کرده است.
سیاست اعدام های بیوقفه در حکومت اسلامی، این پرسش را در کف خیابان طرح کرده است که نباید اعدام را با اعدام پاسخ داد؟ آیا ما شهروندان کشور در شرایط جنگی تمام عیار با حکومت اسلامی قرار نداریم و مبارزه ما نمی باید از قوانین دوران جنگ، چشم در برابر چشم، دندان در برابر دندان و اعدام در برابر اعدام، پیروی کند؟
پاسخ به چنین پرسش هائی برآیند کنش حکومت و واکنش جامعه بوده و چشم اندازی که حکومت اسلامی برابر خود قرار داده، فرستادن سرهای تک تک دست اندرکاران نظام به بالای دار در یک انفجار خشم و نفرت متراکم 41 سال از حکومت است.
مصطفی صالحی از بازداشتشدگان اعتراضات دیماه 96 اعدام شد. معترض خیزش 96 یکی از هزاران هزار فرزند دلاور ایران است که بخاک افتاد و آخرین هم نیست.
جنگ آشتی ناپذیر میان ملت و حکومت اسلامی غیرقابل انکار است و رژیم اسلامی از سرکوب، شکنجه و اعدام دست بردار نیست؛ مگر ملت ایران ضرورت جنگ با رژیم اسلامی را بدرستی بشناسد و اعدام و بربریت سیستماتیک حکومتی را با انقلاب پاسخ دهد!
برای پایان دادن به اعدام در ایران،
برای دستیابی به آزادی، داد، دمکراسی، لائیسیته و جمهوریت؛
انقلاب سوم اجتناب پذیر است!
اقبال اقبالی
05.08.2020