آنروز كه وسعت دنیا برای ما
فقط به اندازه ی شهرمان بود
و تمام ابعاد فكرمان
از نفتك تا بی بیان
و از نفتون تا تمبی
و از چشمه علی تا كمپ كرسنت
و از سرمسجد تا سركوره ها
دور می زد ،
نام شهرهای بزرگی
چون تهران، شیراز، اصفهان
وشهرهای فرنگی
مانند لندن، پاریس ، توكیو
و لوس آنجلس ،
هفت اقلیم دلمان را
به آسمان شادیهای جوانی
پیوند می زد
ولی امروز
كه بیشتر این شهرها را چرخیده ایم
به یاد می آوریم ؛
چه در بیست فوتیها،
چه در لینهای نفتون ،
چه در خانه های كلگه ،
چه در بنگله های میدان ،
كمپ كرسنت ،
پنج بنگله
و یا هشت بنگله
زندگی می كردیم
بهترین دوران زندگیمان
همان زمانی بود
كه در مسجدسلیمان بودیم
حال با صدای بلند
فریاد می زنیم
ای كاش تمام وسعت دنیا
فقط به اندازه ی مسجدسلیمان بود.
